စက်ကြိုးဆွဲ မဖဲဝါ အပိုင်း(၁)
အဲဒီနေ့က ဆရာတော့်ကျောင်းမှာ အလှူ
ရှိတာဗျို့။ ကျုပ်တို့ထနောင်းကုန်းသူကြီးရဲ့
တူကလေးနှစ်ယောက် ရှင်ပြုတာလေ။
ကျုပ်တို့ တောရွာတွေမှာက သူကြီးမပြော
နဲ့၊ သူကြီးအမျိုးတွေလည်း ဂုဏ်ရှိတာဗျ။
သူကြီးတူရဲ့ အလှူဆိုတော့ လွှတ်စည်
တာပေါ့ဗျာ။ ကျွေးတာကလည်း ဝက်
သား၊ ကြက်သားဗျ။ ဝက်မစားရင်ကြက်
ပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ကျုပ်တို့ရွာသားတွေက
ဝက်ရော၊ ကြက်ရော၊ နွားရော အကုန်
စားကြတာ များပါတယ်။
သူကြီးတူက အိမ်ထောင်ကျတော့ မီး
လောင်ကုန်းက မလုံးကြည်နဲ့ အိမ်
ထောင်ကျတာဗျ။ ဒီတော့ ထနောင်း
ကုန်းအလှူသာဆိုတယ်၊ မီးလောင်
ကုန်းသားတွေရော၊ ဘန့်ဘွေးကုန်း
သားတွေရော အကုန်ဆုံကြတော့
တာပေါ့ဗျာ။ ဝက်သားများ ချက်
ထားလိုက်တာ အိနေတာဗျို့။
ခင်ဗျားတို့မြို့တွေမှာတော့ ဝက်စတူး
ခေါ်မှာပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်တို့ရွာတွေမှာတော့
ဝက်သားဘိစပါတ် ခေါ်တာပေါ့ဗျာ။
အတုံးကြီးကြီးကို အိနေအောင် ချက်
ထားတာဗျ။ ဇွန်းနဲ့ထိုးလိုက်တာနဲ့
အိကနဲနေတာဗျ။ စားလိုက်ရင် လျှာ
ပေါ်မှာကို အရသာစွဲနေတာဗျို့။
ကြက်သားကလည်း မြို့ကလာတဲ့
သူကြီးရဲ့ အမျိုးတစ်ယောက် ချက်
ပေးတာ၊ ဘုံဘေချက်ဆိုလားပါပဲဗျာ။
ဒိန်ချဉ်တွေနဲ့ နှပ်ထားပြီးမှ ဆယ်မိနစ်ပဲ
ချက်တာဗျ။ နူးအိပြီး ချိုနေတော့တာဗျာ။
ကျုပ်တို့ကာလသားအဖွဲ့လည်း အားလုံး
လုပ်ကိုင်ပြီးတော့နဲ့ စားကြတော့တာ
ဗျို့။ ကျုပ်စားတာချည်း သုံးပန်းကန်ဗျ။
လူကြီးတွေပြောတဲ့ ဗိုက်ခွေးနမ်းတယ်
ဆိုတာ ဒါမျိုးပေါ့ဗျာ။ မြောက်ပိုင်းက ငပိန်
လို့ ခေါ်တဲ့ကောင်ဆိုရင် တစ်ယောက်တည်း
နဲ့ကို တစ်ခွက်ချက်လောက် စားတာဗျ။ လူ
ကသာ ပိန်တာ လွှတ်စားနိုင်တဲ့ကောင်ဗျ
စားသောက်လည်းပြီးရော ငပိန်တို့ကတော့
ကွာ နံရိုးကို ဖဲထီးကိုင်း ဖြစ်ရော့ဟေ့လို့
ပြောကြတာဗျို့။
ကျုပ်ကတော့ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ နဂါး
ဆေးပေါ့လိပ်ကလေး မီးခတ်နဲ့ ခတ်ပြီး
မီးညှိတော့တာပေါ့ဗျာ။ ဗိုက်တင်းအောင်
စားပြီး ဆေးလိပ်ကလေး ဖွာရတဲ့အရ
သာဟာ ဘယ်လောက်စည်းစိမ်ရှိတယ်
ဆိုတာ ဆေးလိပ်သောက်တဲ့လူတိုင်း
သိတာပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်က ညာကတည်း
က အိပ်ရသေးတာ မဟုတ်ဘူးဗျ။
ထမင်းဟင်းချက်တာလည်း ကူရ၊
ဒီမနက် ထမင်းကျွေးတော့လည်း ဦး
ဆောင်ပြီး ကျွေးရမွေးရနဲ့ လူလည်း
ဖတ်ဖတ်ကို မောနေတော့တာဗျို့။
ပုဗ္ဗာရုံကျောင်းကြီးရဲ့ သရက်ပင်အုပ်
ကလေးထဲမှာ ရှိတဲ့ သစ်သားကွပ်ပျစ်
မှာသွားပြီး ကျုပ် အိပ်နေတာဗျ။ ဒီ
နေရာကလေးက ဟိုတုန်းက ဆရာ
တော်ရဲ့မယ်တော်ကြီး နေသွားတဲ့
နေရာလေဗျာ။
ခင်ဗျားမှတ်မိသေးလားတော့ မသိဘူးဗျ။
ကျုပ်ရေးခဲ့တဲ့ 'ကိုယ်တွေ့မဖဲဝါ'စာအုပ်ထဲ
က'သွေးစုတ်ဖုတ်ကောင်'ဝတ္ထုထဲမှာ မယ်
တော်ကြီး ဖုတ်ဝင်တာ ကျုပ်ရေးခဲ့ပြီပါပြီ။
မယ်တော်ကြီး မရှိတော့ကတည်းက
ဆရာတော်က မယ်တော်ကြီး နေခဲ့တဲ့
အိမ်ကလေးကို ဖျက်ပစ်လိုက်တာ။ ဒါ
ကြောင့် ဒီနေရာ တိတ်ဆိတ်နေပြီး သ
ရက်ပင် တောအုပ်ကလေး ဖြစ်နေတာ
ဗျ။ သစ်သားကွပ်ပျစ်ကလေးတစ်ခု ရှိ
နေတော့ ကျုပ် ဒီနေရာမှာ လာပြီးအိပ်
တာလေဗျာ။
ကျောင်းကြီးပေါ်မှာတော့ တရားနာနေ
ကြတာပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်က စိတ်ရောလူရော
ပင်ပန်းနေတော့ ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့
အိပ်ပျော်သွားတာဗျို့။ ကျုပ်ဟောက်
သံကို ကျုပ်ပြန်ကြားပြီး တစ်ခါ နှစ်ခါ
တောင် လန့်နိုးသွားတယ်ဗျို့။ နောက်
တော့ ကျုပ် မနိုးတော့ပါဘူး။ ကျုပ်
တောကြီးတစ်တောထဲမှာ လျှောက်
သွားနေတာဗျို့။ ညဘက်ကြီးဗျ။
ဒါပေမဲ့ တောထဲမှာ လရောင်လေးတော့
ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သစ်ပင်ကြီးတွေ
အောက်မှာ လရိပ်ကလေးတွေက ကွက်
တိ ကွက်ကြားလေးတွေ ထိုးလို့ဗျ။
ဟာ လရောင်အောက်မှာ ကောင်မ
လေးတစ်ယောက်ဗျ။ ကျုပ်အရွယ်
လောက်ပဲ ရှိဦးမှာ။ ဆယ့်ခြောက်၊
ဆယ်ခုနှစ်အရွယ်ပေါ့ဗျာ။ လရောင်
ကွက်တိ ကွက်ကြား ထိုးနေကြတဲ့
သစ်ပင်ကြီးတွေအောက်မှာ တစ်
လှမ်းချင်း လှမ်းလာတာဗျ။ကောင်
မလေးက တော်တော်ချောတာဗျို့။
ကျုပ်တောင် ငေးကြည့်နေမိတာ။
"ဝုန်း " "ဝုန်း"
ဟာ ကျားဗျ၊ ကျား။ ဒီကျားက ဘယ်က
ရောက်လာတာတုံး။ ကျုပ်တောင် ကျော
ထဲမှာ စိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ဟာ ကျား
က ကောင်မလေးဘက်ကို တည့်တည့်
သွားနေတာဗျို့။ ကျားက ဒီကောင်မလေး
ကို ခုန်အုပ်ဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။ ကဲကွာ။
ကျုပ် ဘာဖြစ်သွားတယ် မသိဘူးဗျာ။
စောစောက ကြောက်တဲ့စိတ်တွေ
ဘယ်ရောက်သွားတယ် မသိပါဘူး
ဗျာ။ တစ်ရှိန်ထိုး ပြေးထွက်သွားပြီး
ကိုးတောင်ကျားကြီးရဲ့ နဘေးကို
ဆောင့်ကန်ပစ်လိုက်တယ်။
"ဝုန်း"
ကျားကြီး မြေပြင်ကို နှစ်ပတ်လောက်ကို
လိမ့်သွားတာဗျို့။ ကျုပ်ခြေထောက်ကို
တောင် မယုံသလို ဖြစ်သေးတယ်။ကျား
က ဒေါသပိုထွက်လာတာပေါ့ဗျာ။ လဲနေ
ရာက ချက်ချင်းပြန်ထပြီး ကောင်မလေး
ဆီကို ပြေးတယ်။ ကျုပ်ကလည်း ပြေး
ပြီး ကောင်မလေးရှေ့ကနေ မားမားကြီး
ရပ်နေလိုက်တယ်။
ဟာ ခုန်ဝင်လာပြီဗျို့။ ကျုပ် ကျားရဲ့
ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်သီးနဲ့ တအားထိုး
ပစ်လိုက်တယ်။ကျုပ်လက်ထဲမှာလည်း
ဘာလက်နက်မှ မပါဘူးလေဗျာ။
"ဘုန်း"
ဟာ မယုံနိုင်စရာပါဗျာ။ ကျားကြီး
ချက်ချင်းကို လန်ထွက်သွားပြီး
နောက်ပြန်လန်ကျသွားတာဗျို့။
"တာတေ ဟေ့ကောင် တာတေ၊
အံမယ် ဒီကောင်က ဒီမှာလာပြီး ဇိမ်
ကျနေတာပါလား၊ ဟေ့ကောင် တာတေ"
အပိုင်း(၂)ဆက်ရန်..
မူရင်းရေးသားသူအား လေးစားစွာ credit ပေးပါသည်။
Comments
Post a Comment