အောင်မြတ်သာ နဲ့ နှလုံးခြွေကဝေ အပိုင်း(၂)
အားကိုးတဲ့မျက်နှာလေနဲ့ ဘာဆက်ဖြစ်မလဲကြည့်နေရှာတယ် အဲ့အချိန်ကောင်ကင်မှာပြန်လာတဲ့လဒတွေ၆ကောင်တောင် ဇရပ်မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့စိန်ပန်းပင်ပေါ်နားလိုက်တယ် ပီးတော့ခုန်ဆင်းလာပီ အောက်ကိုရောက်တော့ အားလုံးလူတွေဖြစ်ကုန်ပါတယ်။သက်ခိုင်လဲဇရပ်ထဲကနေအခြေအနေကိုကြည့်နေလိုက်တယ် ခုနကတားထားတဲ့စည်းတွေကညအမှောင်ရွှေရောင်တွေတောက်နေတယ်။အဲ့အချိန်မှာ "ဆရာလေးကူညီပါအုံး ကျန်မကိုဖမ်းတော့မယ်" ခုနကဆင်လာတဲ့လူတွေထဲက အသက်ခပ်ကြီးကြီးမိန်းမက "ဟဲ့ကောင်မ ထွက်လာစမ်း ဇရပ်အပေါ်ကကောင်လဲမလောက်လေးမလောက်စားနဲ့ ဟိုကောင်မကိုထုပ်ပေးစမ်း နောက်မှငါ့ကိုအဆိုးမဆိုနဲ့" သက်ခိုင်ကအခြေအနေကိုကြည့်နေလိုက်တယ် သူတို့က စည်းဝိုင်းထဲမဝင်ပဲနဲ့ အပြင်ကနေအော်နေပုံထောက်ရင် သူတို့မဝင်ရဲတာပဲဖြစ်မယ် ဒါနဲ့ "ခင်များတို့ ဝင်လာလို့ရင် ဝင်လာခဲ့လိုက်လေ ဟိုကလေးမကိုမဟုတ်ပဲနဲကျုပ်ကိုပါသတ်ပီးတော့နှလုံးကိုထုပ်ယူလိုက်လေ ခင်များခိုင်သမျှကျုပ်လုပ်ပေးမယ်" သက်ခိုင်ကအဲ့လိုပြောလိုက်တော့ "ဒီမလောက်လေးမလောက်စားကောင်လေးကငါ့ကိုပြန်ပြောတယ်ပေါ့ဟုတ်လား" ။စည်းဝိုင်းအပြင်ကနေကျိမ်းဝါးနေပေမယ့် စည်းဝိုင်ထဲကိုတော့ မဝင်လာရဲပါဘူး ခနနေတော့ "နောက်နေ့ပြန်တွေကြတာပေါ့ မင်ပညာကစွမ်းလို့တော့မဟုတ်ဘူး ငါတို့ပညာတွေအကုန်မရသေးလို့ မနက်ဖြန်ကြပညာတောင်ပီပြန်လာခဲ့မယ် စောင့်နေ" လို့ပြောပီ မြေပေါ်ကိုဖနောက်ပေါက်ချလိုက်တာနဲ့အကုန် လဒတွေပြန်ဖြစ်သွားပါတယ်။သက်ခိုင်လဲအဲ့တော့မှသက်ပြင်းချနိုင်ပီး သရဲသာအမိကတော့ သူတို့နေရာလေးမှာပဲငုတ်တုပ်ထိုင်နေတာကိုတွေလိုက်ရတယ် သက်ခိုင် လဲသူတို့ကိုကြည့်ပီသနားသွားတယ် ပီးတော့"မင်လွတ်အောင်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲငါမသိသေးလိုမနက်ဖြန်တော့စောင့်အုံး မနက်ဖြန်ငါကြိုးစားပီလွတ်အောင်လုပ်ပေးမယ်" လိုပြောပီ ဇရပ်အပေါ်ကွပ်ပစ် ပေါ်လှဲလိုက်တာနဲ့ ဘယ်လိုအိပ်ပျော်သွားလဲမသိလိုက်ဘူး။
"သက်ခိုင်ထစမ်း ထစမ်း"ဆိုတဲ့အသံကြားမှလန့်နိုးလာတယ်။" ဟာဆရာပြန်ရောက်လာပီလား ဟိုကိစလေ"
"အေးဒီညပီရင်တော့ သူတို့လွတ်ပါပီ ဒီညဟိုအဖွဲ့ပြန်လာလိမ့်မယ် ဒီတခါတော့မင်းမနေ့ကလုပ်သလိုလုပ်လို့မရတော့ဘူး မင်ပညာကနုသေးတော့ သူတို့ကိုမနိုင်လောက်ဘူး ုဒီနေ့သူတိုနဲ့အတူ သူတို့ဆရာပါလာလိမ့်မယ်"
"လာပေ့စေပေါ့ ဆရာရှိနေတာပဲ"
"မဟုတ်ဘူယသက်ခိုင် ဒီညမင်ပဲဒီကိစကိုရင်ဆိုင်ရမယ်"
"ဗျာ"
"အေးအလုံးအဆင်ပြေအောင် ငါစီစဥ်ပေးမယ် ဒီညတော့ငါအဝေးတစ်နေရာကပဲကြည့်နေမယ် ငါသင်ပေးမယ့်အတိုင်သာလုပ် ငါမင်းဘေးနားမှာပဲရှိနေတယ်လို့သဘောထား" အောင်မြတ်သာကသက်ခိုင်လုပ်ရမယ်အချက်တွေကိုပြောပြပီ ဇရပ်အပေါ်ကနေထွက်ပါတယ်။ညကတစ်ဖြေးဖြေးနက်လာပီ သက်ခိုင်လဲ ဆရာသင်ပေးတဲ့အတိုင်း လုပ်စရာရှိတာကိအသင့်ပြင်ထားလိုက်တယ် ခနနေတော့ လေပြင်းတွေတိုက်လာတယ် ကောင်းကင်ကိုကြည့်လိုက်တော့လဒတွေ အလယ်ကလဒကတော့လူကြီးလက်တကားစာလောက်ရှိတာကိုကြည့်ပီ "ဒါကသူတိုဆရာပဲဖြစ်မယ်"။ ခနနေတော့လဒတွေကလူပုံပြောင်းပီးဆင်းလာတယ် "ကဲဒီတစ်ခါတော့စည်းတောင် မတားထားပါလား"အသက်အရွယ်အတော်ကြီးနေတဲ့အဖိုးကပြောလိုက်တယ်။အသက်သာကြီးတယ် မျက်လုံးတွေစူးရှပီအရောင်တောက်နေတယ် တော်ရုံအဆင့်တော့မဟုတ်လောက်ဘူး ုဒါကြောင့်ဆရာကလုပ်ရမယ်ဟာတွေကိုလာပြပေးသွားတာကို။
"ဟဲ့ကောင်လေး မနေ့ကကိစကိုပြန်တောင်ပန်ပီးတော့ငါတို့တစ်ယောက်ချင်းစီကိုထိုင်ကန်တော့ရင်မင်းအသက်ကိုချမ်းသာပေးမယ် ဘယ်မှာလဲဟိုကောင်မ"
"ဒီမှာအဖိုးအသက်လဲကြီးနေပီ မကောင်းမှန်သိရက်နဲ့ဘာလိုဆက်လုပ်ချင်ရတာလဲ ကျန်တော်ကိုနိုင်ရင်တော့အသက်ကိုယူ မနိုင်ရင်အဲ့ပညာတွေအကုန်ကျန်တော်သိမ်းမယ်ကဲသတိရှိလား အဖိုးတိုပညာတွေထုပ်သုံးပါအုံး"အဲ့လိုပြောတော့ဟိုဘက်ကရှူးရှူးရှဲရှဲ ဖြစ်သွားတယ်။မင်းတော့သေဖိုပြင်ထားဆိုပီးတော့ ကျွဲရုပ်လေးကိုထုပ်ပီ ဖနောက်နဲ့ပေါက်လိုက်ရုံနဲ့ မျက်လုံးကအစမည်းနက်နေတဲ့ကျွဲတစ်ကောင်ဖြစ်သွားတယ် ကျွဲကသက်ခိုင်ခတ်ဖိုပြေးလာတော့ သက်ခိုင်ကလက်ဖဝါးနဲ့ကာပီ "ရောက်တဲ့နေရာ ရပ်စေ" လိုပြောလိုက်တာနဲ့ ကျွဲကပြေးနေရင်နဲ့လှုပ်မရတော့ဘူး အဖိုးကြီးမျက်နှာပျက်သွားတယ် ပီးတော့မာန်မလျော့သေးပဲနဲ့ " ငထိန် ငပိန်လာစမ်း" ဆိုပီးတော့မှ မြေကြီးကိုဖနောက်နဲ့ပေါက်ချလိုက်တယ် မြေကြီးထဲကနေ အစွယ်တွေအဖွေးသားနဲ့ လက်သည်းတွေက တစ်ထွာလောက်ရှိတဲ့ဘီလူး၂ကောင်ထွက်လာပီ သက်ခိုင်ကို တစ်စစီလုပ်ဖို့ ဇရပ်ပေါ်ကိုအတတ် "ဒေဝယခလာစမ်း ငမိုက်သားတွေကိုဆုံးမလိုက်စမ်း" လိုပြောလိုက်ရုံနဲ့ သက်ခိုင်အရှေ့မှာ အရောင်အဝါတောက်နေတဲ့သံလျက်ကိုင်ထားတဲ့ဘီလူးကြီးတစ်ကောင်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ဘီလူး၂ကောင်ကလဲဂရုမစိုက်ပဲပြေးဝင်လာတယ် သက်ခိုင်အရှေ့ ဘီလူက သံလျက်နဲ့လွဲရိုက်လိုက်တာ ပေ၅၀လောက်လွင့်ထွက်သွားတယ် နောက်တစ်ခါထပ်ဝင်လာပြန်တယ် သံလျက်စာမိပီ မထနိုင်တော့ပါဘူး။ဒီအဖြစ်အပျက်ကိုမြင်တော့ အဖိုးကြီးမျက်နှာဇီးရွက်လောက်ပဲရှိပါတော့တယ် သက်ခိုင်လဲဆရာပေးတဲ့အင်ချပ်လေးကို ပါစပ်ထည်းငုံးပီ သင်ပေးတဲ့အတိုင်ပြောတာ ပြောသလိုဖြစ်နေတော့အံဩနေတယ် ပီးတော့စိတ်ထဲကနေလဲအောင်မြတ်သာကို ပိုပီတော့လေစားမိတယ်။
"သက်ခိုင်ထစမ်း ထစမ်း"ဆိုတဲ့အသံကြားမှလန့်နိုးလာတယ်။" ဟာဆရာပြန်ရောက်လာပီလား ဟိုကိစလေ"
"အေးဒီညပီရင်တော့ သူတို့လွတ်ပါပီ ဒီညဟိုအဖွဲ့ပြန်လာလိမ့်မယ် ဒီတခါတော့မင်းမနေ့ကလုပ်သလိုလုပ်လို့မရတော့ဘူး မင်ပညာကနုသေးတော့ သူတို့ကိုမနိုင်လောက်ဘူး ုဒီနေ့သူတိုနဲ့အတူ သူတို့ဆရာပါလာလိမ့်မယ်"
"လာပေ့စေပေါ့ ဆရာရှိနေတာပဲ"
"မဟုတ်ဘူယသက်ခိုင် ဒီညမင်ပဲဒီကိစကိုရင်ဆိုင်ရမယ်"
"ဗျာ"
"အေးအလုံးအဆင်ပြေအောင် ငါစီစဥ်ပေးမယ် ဒီညတော့ငါအဝေးတစ်နေရာကပဲကြည့်နေမယ် ငါသင်ပေးမယ့်အတိုင်သာလုပ် ငါမင်းဘေးနားမှာပဲရှိနေတယ်လို့သဘောထား" အောင်မြတ်သာကသက်ခိုင်လုပ်ရမယ်အချက်တွေကိုပြောပြပီ ဇရပ်အပေါ်ကနေထွက်ပါတယ်။ညကတစ်ဖြေးဖြေးနက်လာပီ သက်ခိုင်လဲ ဆရာသင်ပေးတဲ့အတိုင်း လုပ်စရာရှိတာကိအသင့်ပြင်ထားလိုက်တယ် ခနနေတော့ လေပြင်းတွေတိုက်လာတယ် ကောင်းကင်ကိုကြည့်လိုက်တော့လဒတွေ အလယ်ကလဒကတော့လူကြီးလက်တကားစာလောက်ရှိတာကိုကြည့်ပီ "ဒါကသူတိုဆရာပဲဖြစ်မယ်"။ ခနနေတော့လဒတွေကလူပုံပြောင်းပီးဆင်းလာတယ် "ကဲဒီတစ်ခါတော့စည်းတောင် မတားထားပါလား"အသက်အရွယ်အတော်ကြီးနေတဲ့အဖိုးကပြောလိုက်တယ်။အသက်သာကြီးတယ် မျက်လုံးတွေစူးရှပီအရောင်တောက်နေတယ် တော်ရုံအဆင့်တော့မဟုတ်လောက်ဘူး ုဒါကြောင့်ဆရာကလုပ်ရမယ်ဟာတွေကိုလာပြပေးသွားတာကို။
"ဟဲ့ကောင်လေး မနေ့ကကိစကိုပြန်တောင်ပန်ပီးတော့ငါတို့တစ်ယောက်ချင်းစီကိုထိုင်ကန်တော့ရင်မင်းအသက်ကိုချမ်းသာပေးမယ် ဘယ်မှာလဲဟိုကောင်မ"
"ဒီမှာအဖိုးအသက်လဲကြီးနေပီ မကောင်းမှန်သိရက်နဲ့ဘာလိုဆက်လုပ်ချင်ရတာလဲ ကျန်တော်ကိုနိုင်ရင်တော့အသက်ကိုယူ မနိုင်ရင်အဲ့ပညာတွေအကုန်ကျန်တော်သိမ်းမယ်ကဲသတိရှိလား အဖိုးတိုပညာတွေထုပ်သုံးပါအုံး"အဲ့လိုပြောတော့ဟိုဘက်ကရှူးရှူးရှဲရှဲ ဖြစ်သွားတယ်။မင်းတော့သေဖိုပြင်ထားဆိုပီးတော့ ကျွဲရုပ်လေးကိုထုပ်ပီ ဖနောက်နဲ့ပေါက်လိုက်ရုံနဲ့ မျက်လုံးကအစမည်းနက်နေတဲ့ကျွဲတစ်ကောင်ဖြစ်သွားတယ် ကျွဲကသက်ခိုင်ခတ်ဖိုပြေးလာတော့ သက်ခိုင်ကလက်ဖဝါးနဲ့ကာပီ "ရောက်တဲ့နေရာ ရပ်စေ" လိုပြောလိုက်တာနဲ့ ကျွဲကပြေးနေရင်နဲ့လှုပ်မရတော့ဘူး အဖိုးကြီးမျက်နှာပျက်သွားတယ် ပီးတော့မာန်မလျော့သေးပဲနဲ့ " ငထိန် ငပိန်လာစမ်း" ဆိုပီးတော့မှ မြေကြီးကိုဖနောက်နဲ့ပေါက်ချလိုက်တယ် မြေကြီးထဲကနေ အစွယ်တွေအဖွေးသားနဲ့ လက်သည်းတွေက တစ်ထွာလောက်ရှိတဲ့ဘီလူး၂ကောင်ထွက်လာပီ သက်ခိုင်ကို တစ်စစီလုပ်ဖို့ ဇရပ်ပေါ်ကိုအတတ် "ဒေဝယခလာစမ်း ငမိုက်သားတွေကိုဆုံးမလိုက်စမ်း" လိုပြောလိုက်ရုံနဲ့ သက်ခိုင်အရှေ့မှာ အရောင်အဝါတောက်နေတဲ့သံလျက်ကိုင်ထားတဲ့ဘီလူးကြီးတစ်ကောင်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ဘီလူး၂ကောင်ကလဲဂရုမစိုက်ပဲပြေးဝင်လာတယ် သက်ခိုင်အရှေ့ ဘီလူက သံလျက်နဲ့လွဲရိုက်လိုက်တာ ပေ၅၀လောက်လွင့်ထွက်သွားတယ် နောက်တစ်ခါထပ်ဝင်လာပြန်တယ် သံလျက်စာမိပီ မထနိုင်တော့ပါဘူး။ဒီအဖြစ်အပျက်ကိုမြင်တော့ အဖိုးကြီးမျက်နှာဇီးရွက်လောက်ပဲရှိပါတော့တယ် သက်ခိုင်လဲဆရာပေးတဲ့အင်ချပ်လေးကို ပါစပ်ထည်းငုံးပီ သင်ပေးတဲ့အတိုင်ပြောတာ ပြောသလိုဖြစ်နေတော့အံဩနေတယ် ပီးတော့စိတ်ထဲကနေလဲအောင်မြတ်သာကို ပိုပီတော့လေစားမိတယ်။
အပိုင်း(၃)ဆက်ရန်...
မူရင်းရေးသားသူအား လေးစားစွာ credit ပေးပါသည်။
Comments
Post a Comment