အမှတ်/၅၆(ဘီ) အပိုင်း(၄) ဇာတ်သိမ်းပိုင်း



မောင်လေးကသူ့နောက်ကျောဆိုတော့သိပုံမရပါဘူး။ကျွန်မအော်
လိုက်တော့သူလည်းလန့်ပြီးကုတင်ပေါ်ပြေးတက်လာတော့တယ်။
အဖေလည်းလန့်နိုးသွားပြီးမေးမြန်းတာပေါ့။ကျွန်မတွေ့လိုက်တာ
ပြောပြလိုက်တော့ မနက်ဖြန်ပဲအားလုံးပြောင်းကြမယ်ဖြစ်ကုန်တာ
ပါပဲ။ညညဆိုကောင်းကောင်းမအိပ်ရပဲ အရမ်းခြောက်နေတော့
အိမ်ကလူတွေလည်းမျက်တွင်းဟောက်ပက်ဖြစ်နေကြပါပြီ။အိပ်ရေး
မဝတာကြာလာရင် လူကမခံနိုင်လာတော့ဘူး။လောလောဆည်
နေဖို့နေရာကို အရင်နေခဲ့တဲ့အဒေါ်အိမ်မှာပဲခဏသွားနေကြဖို့ဖြစ်
လာရတယ်။

အဖေနဲ့ကျွန်မကကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ပြောင်းဖို့ရွေ့ဖို့ပြောနေတာ
ပေါ့။မောင်လေးကတော့မနက်စာမေးပွဲရှိလို့ ကြောက်ပေမယ့်အသဲ
အသန် စာပြန်ကျက်နေရတယ်။စာကြည့်စားပွဲမှာပြန်ထိုင်ပြီးစာကျက်
နေတုန်း သူထိုင်နေတဲ့ထိုင်ခုံရော သူရောကို ဆွဲသွားတာ အခန်း
ဝဆီကို။ကျွန်မတို့မျက်စိရှေ့မှာတင်ပဲ။မောင်လေးလည်းကြောက်ပြီး
ကျွန်မတို့ဆီပြေးလာတော့တယ်။ကျွန်မတို့လည်းသုံးယောက်လုံးရှိ
နေတာတောင် အဲ့လောက်ထိခြောက်နေတော့ သွေးပျက်နေခဲ့ပါပြီ။
မိုးမြန်မြန်လင်းပြီး ဒီအိမ်ကြီးထဲကနေ မြန်မြန်ထွက်နိုင်ဖို့ပဲဆုတောင်း
နေမိပါတော့တယ်။

မနက်ရောက်တော့ ကားခေါ် အလုပ်သမားခေါ်ပြီး ပစ္စည်းတွေအကုန်
သိမ်းလိုက်တယ်။တကယ်ကိုဆက်မနေရဲတော့လို့ပါ။အဒေါ်အိမ်ကို
ပြောင်းနေလိုက်ကြတော့တယ်။နောက်တစ်နေ့ အိမ်ရှင်တွေကို အိမ်
သော့ပြန်သွားပေးရင်း ကျွန်မတို့အခြောက်ခံရတာတွေကိုပြောပြ
တော့ သူတို့လည်းစိတ်မကောင်းကြဘူး။တကယ်သရဲခြောက်နေ
တယ်ဆိုတာလည်းသိထားကြပြီးသားမလို့လားမသိပါဘူး။အိမ်လခ
ကို တစ်လစာပဲယူပြီး ကျန်တာပြန်ပေးလာပါတယ်။

သူတို့ကိုကျေးဇူးအရမ်းတင်မိတယ်။ကျွန်မတို့ကိုပိုက်ဆံပြန်အမ်း
လိမ့်မယ်လို့မမျှော်လင့်ထားလို့ပါ။ဒီပိုက်ဆံနဲ့နောက်တစ်အိမ်ငှါးတဲ့
အခါကျရင် သရဲခြောက်လားဆိုတာပါထည့်မေးဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်။
နောက်မှသိရတာက သေသွားတဲ့ကောင်မလေးက သူတို့တူမဆိုတာ
ရယ်၊ ကလေးမလေးကအလုပ်မှာအမှားအယွင်းတစ်ခုကြောင့် ငွေ
သိန်း ( ၇၀ )ကျော်လျှော်ပေးရမှာကို မလျှော်နိုင်လို့စိတ်ညစ်ပြီး
အဆိပ်သောက်ခဲ့တယ်ဆိုတာပါပဲ။

ဒီအဖြစ်အပျက်တွေဖြစ်ပြီးတဲ့နောက် သရဲအယုံအကြည်မရှိတဲ့
ကျွန်မတို့မိသားစုတွေ သရဲခြောက်တယ်လို့ကြားတဲ့နေရာတွေဆို
ရှောင်တော့တာပါပဲရှင်။

ပြီးပါပြီ။
မူရင်းရေးသားသူသော်တာလမင်းစန္ဒာအားလေးစားစွာဖြင့် Credit ပေးပါသည်

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

စက်ကြိုးဆွဲ မဖဲဝါ အပိုင်း(၃)

Image
လှယဉ်လည်း မရှိတော့ဘူး။ ဒီတော့ မီးလောင်ကုန်းကို ရောက်လာပြီး ဘလေးအောင်ဆင့်ရဲ့ သမီးလေး ကို မဟုတ်မဟတ် ကြံစည်နေတဲ့ ဒီကဝေကို ကျုပ် ဘယ့်နှယ်လုပ် ရှင်းရမှာတုံး။ နောက်ဆုံးတော့ ကျုပ်တွေးမိတယ်။ မနက်ဖြန်ညကျမှပဲ မဖဲဝါကိုပင့်ပြီး အကျိုးအကြောင်းမေးမယ်လို့ပေါ့ဗျာ။ "ကဲ ကိုဘပွား၊ ဒီလိုလုပ်ဗျ၊ ကျုပ် မနက်ဖြန်မှ မီးလောင်ကုန်းကို လာ ခဲ့မယ်၊ အဲဒီရောက်မှပဲ အခြေအနေ ကို ကြည့်လုပ်ကြတာပေါ့ဗျာ" နဂါးဆေးပေါ့လိပ်ကလေးကို ဇိမ်ခံ သောက်နေတဲ့ ကိုဘပွားက ကျုပ်ကို ဆတ်ခနဲ လှမ်းကြည့်ပြီး… "အေး ဟုတ်တယ် တာတေ၊ဒီအလုပ် ကို ဒီနေ့ လက်စသိမ်းလုပ်ကိုင်ပေး ရမယ့်ကိစ္စက ရှိသေးတာကို" "ဟုတ်တယ်ဗျ၊ ကိုဘပွားရဲ့၊ဒါကြောင့် ကျုပ် ချက်ချင်းထ,မလိုက်တာပါ" "အေးပါ တာတေရာ၊ ငါနားလည်ပါ တယ်ကွာ၊ မနက်ဖြန်လာမယ်ဆိုက တည်းက ငါက ဝမ်းသာနေပါပြီကွ" နောက်တော့ ကိုဘပွားရဲ့ကျုပ်နဲ့ စကားစမြည်ပြောကြတာပေါ့ဗျာ။ နေတော်တော်လေးချိုတော့မှ ကို ဘပွား ပြန်သွားတယ်။ကျုပ်လည်း ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ သိမ်းစရာ လေးတွေကူပြုပြီး သိမ်းရဆည်းရ တာပေါ့ဗျာ။ ကျုပ် အိမ်ပြန်ရောက် တော့ကိုပဲ ဆယ်နာရီထိုးပြီဗျ။ ကျုပ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဘ နဲ့ အမေတောင် အိပ်နေကြပြီ။ ကျ...
Read more

စက်ကြိုးဆွဲ မဖဲဝါ အပိုင်း(၅)

Image
"စိတ်ချ ဘလေး၊ မဖဲဝါပြောသလိုဆိုရင် ဒီကဝေကို ကိစ္စတုံးပစ်ဖို့ မယ်တော် လေးပါးကလည်း ခွင့်ပြုထားပြီဆိုပဲဗျ" "နို့ နေပါဦး ကိုကြီးတာတေရ၊ ကျုပ် နားမလည်လို့ တစ်ခုလောက် မေးပါ ရစေဦးဗျ" "ဟေ မေးလေ ဖိုးဝရဲ့၊ မင်းအစ်ကို စိန်ရိုးရော မပါဘူးလားကွ" "ကိုစိန်ရိုး တောတက်သွားလို့ဗျ" "သြော် အေး မေးပါဦးကွ ဖိုးဝရဲ့" "မဖဲဝါက သရဲမဆို၊ ကဝေကြီးကို ယှဉ်ပြီးတိုက်ခိုက်လို့ ရပါမလားဗျ၊ ကဝေတွေကသာ သရဲတွေကို ခိုင်းတာစေတာ မဟုတ်လား" "ဟာ ဖိုးဝရဲ့ မင်းပြောတာ ဟုတ် တယ်ကွ၊ ကဝေတွေကသာ သရဲကို ခိုင်းတာ စေတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မဖဲဝါ ဆိုတာက သာမန်သရဲမျိုး မဟုတ်ဘူး ကွ၊ လူဘဝတုန်းက အင်းကြီးတွေ လုပ်ခဲ့လို့ အကုသိုလ်ကြောင့်သာ သရဲဖြစ်နေပေမယ့် ကောင်းမှုကု သိုလ်တွေလည်း အများကြီးလုပ် ခဲ့တာကွ၊ ဒီတော့ သူ့မှာက ကာမ ဇိတ္ထိလို့ခေါ်တဲ့ အစွမ်းတွေရှိတယ်၊ မင်းတို့ ငါတို့အရွယ် ကောင်မလေး တစ်ယောက်လိုလည်း ဖန်ဆင်းနိုင် တယ်။ အင်မတန်ကြောက်စရာ ကောင်းတဲ့ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်ကိုလည်း လုပ်ယူနိုင်တယ်။ ပြီးတော့ နာနာ ဘာဝ တော်တော်များများကို သူ ခေါ်ပြီး ခိုင်းစေနိုင်တယ်။ အချို့ ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးတွေ၊ မယ်တော်တွေက စေခိုင်းတဲ့က...
Read more

စက်ကြိုးဆွဲ မဖဲဝါ အပိုင်း(၆)

Image
ကျုပ် မဖဲဝါ မှာထားတဲ့အတိုင်း လွတ် အိတ်ထဲက သံကဝေရုပ်ကလေးကို ထုတ်ယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အနှိုး ဂါထာကို ပါးစပ်က ရွတ်ရင်း ယာခင်း ထဲကို ပြေးထွက်လိုက်တယ်။ ကလေး မလေးကို ထမ်းပြီး ပြေးလာတဲ့ ကဝေ ရဲ့ရှေ့ကနေ ကျုပ်ပိတ်ပြီးရပ်လိုက် တယ်။ ကျုပ်ကိုတွေ့တော့ ကဝေ ကောင်က တုံ့ကနဲ ရပ်လိုက်တယ်။ သူ့နဲ့ကျုပ်နဲ့ ပေနှစ်ဆယ်လောက်တော့ ကွာမှာပေါ့ဗျာ။ "ဟေ့လူ ရပ်စမ်း ခင်ဗျားအကြံ ဒါအကုန်ပဲလား" ကျုပ်က သံကဝေရုပ်ကလေးကို လက်ထဲမှာ တင်းတင်းဆုပ်ထားပြီး လှမ်းမေးလိုက်တယ် "အောင်မာ ရာရာစစ၊ မလောက်လေး မလောက်စားကောင်ကများ ငါ့ကို ဟန့် တားနေရသေးတယ်၊ ငါ့နာမည် မင်းမှတ် ထားလိုက်၊ ဆယ့်နှစ်ကြိုးငမိုးဆိုတာ ငါ ပဲကွ၊ ကလေးမသာ ဖြစ်မကျန်ရစ်ခဲ့ချင် ရင် ငါရှေ့က အခု ဖယ်လိုက်" "ဟား ဟား ဟား ဟား ဆယ့်နှစ်ကြိုး ရော၊ ဆယ့်သုံးကြိုးရော ကျုပ် နားမလည် ဘူး၊ ကဝေမှန်သမျှ လိုက်ပြီး လက်စတုံး ပစ်တဲ့ ဆရာကြီး ဦးအောင်နဲ့ ဆရာစိုင်းနွံ ဖတို့ရဲ့တပည့် တာတေဆိုတာကျုပ်ပဲဗျ" "တယ် ဒီခွေးမသားလေး၊ သေပေတော့ ကြာ" ကဝေက ဒေါသတွေဖြစ်ပြီး သူ့လက် တစ်ဖက်ကို ရှေ့ဘက်ကို ဆန့်ထုတ် လိုက်တယ် "တာတေ သတိထား၊ နေရာမရွှေ့နဲ့၊ ငြိမ်ရပ်နေ၊ သံကဝေကို ရှေ့ကကာထား...
Read more