တစ္ဆေ့မယား အပိုင်း(၁)
ရွှေတောင်ဦး ဘုရားပွဲပြီးတာ သုံးရက်ပဲ ရှိသေးတာဗျ။
ကာလသားတွေလည်း ခြေပစ်လက်ပစ်ကို ဖြစ်ကြရတာပေါ့ဗျာ။
ကျုပ်ဆိုရင် ဘုရားပွဲပြီးလို့ ဖျက်စရာရှိတာဖျက်။ သိမ်းစရာ
ရှိတာ သိမ်းပြီးရင် အိမ်ထဲက အိမ်ပြင် မထွက်ဘဲ
တစ်ပတ်လောက်ကို အိမ်မှာ နားနေတော့တာဗျ။
ရွှေတောင်ဦးဘုရားပွဲက တပေါင်းလပြည့်မှာ
ပြီးတာလေဗျာ။ ဘုရားပွဲပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာ
အပူအပြင်းဆုံးအချိန်ပေါ့။ အဘနဲ့ အမေက
ဘုရားပွဲပြီးတဲ့အချိန်မှာ ကျုပ်ကို ဟင်းကောင်း
ကျွေးကောင်း ချက်ကျွေးနေကျဗျ။
ကျုပ်ကြိုက်တဲ့ ဝက်သားနဲ့ ပုန်းရည်ကြီးချက်။
ပြီးတော့ ခရမ်းချဉ်သီးပန်ထွေဖျော် ပြီးတော့
ကျုပ်တို့ အညာစာ ခြံစည်းရိုးဟင်းလေးတစ်ခွက်ပေါ့ဗျာ။
တာတေတို့ကတော့ ဟင်းကောင်းရင် သုံးပန်ကန်တော့
အနည်းဆုံးပေါ့ဗျာ။ထမင်းလည်း စားပြီး ချွေးပြိုက်ပြိုက်
ကျတော့ဗျို့။နေကလည်း ပူတော့ ကျုပ် ဆေးပေါ့လိပ်
ခွက်ကလေးကို ဆွဲပြီး ဝိုင်းထဲက မန်ကျည်းပင်အောက်
ရောက်လာတော့တာပေါ့ဗျာ။
နဂါးဆေးပေါ့လိပ်ကလေးကို မီးညှိပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ့်ပဲ
ဖွာတော်ဆက်ရတာပေါ့ဗျာ။ ဆေးလိပ်ကလေး
သုံးလေးဖွာလောက် ဖွာရသေးတယ်။
တာတေ့မျက်လုံးတွေက စဉ်းလာရောဗျာ
ဝါးပိုးခြမ်းခေါင်းအုံးလေးပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးလိုက်တာနဲ့
အိပ်ပျော်သွားတာပါပဲဗျာ။ အိပ်ပျော်တာနဲ့
အိပ်မက်တစ်ခု မက်တယ်။
မနက်ဝေလီဝေလင်း အချိန်ကြီးဗျ။နှင်းတွေကလည်း
ကျလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်က လှည်းလမ်းကြောင်းဘေးမှာ
လမ်းလျှောက်သွားနေတာဗျ။ ခေါင်းမှာ
ဝါးဖတ်ခမောက်ကလေး ဆောင်းလို့။ လက်ထဲမှာတော့
ဓါးတိုကလေးတစ်ချောင်းလည်း ကိုင်လို့ပေါ့ဗျာ။
"ကျွိ ကျွိ ကျွိ ။ ဟဲ့နွား ။ သြော် ဒီနွားဟာ။ ဟဲ့ ဘယ်တုံး။
တောက် ။ အတည့်သွားလေ ။ သြော် ဒီနွား"
လှည်းလမ်းကြောင်းအတိုင်း လှည်းမောင်းလာတာ
ကြာလို့ ကျုပ်က လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
နှင်းတွေပိတ်နေလို့ လှည်းကို မမြင်ရဘူးဗျ။
"ဟဲ့ နွား ။ အော် ဟဲ့ "
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လှည်းက ကျုပ်ဘေးရောက်လာတယ်။
ကျုပ် လှည့်ကြည့်တော့ နွားဖြူကြီးနှစ်ကောင်ဗျ။
ဟာ ဒါ ဘထွေးထွန်းကြည်အိမ်က နွားတွေဗျ။
ကျုပ်က လှည်းပေါ်ကို လှမ်းကြည့်တော့ ဘထွေးသမီး
အစ်မခင်စိန်ရီက လှည်းပေါ်မှာ အကျအနထိုင်လို့။
သူ့ဘေးမှာတော့ တင်းတောင်းတစ်လုံးရှိတယ်။
တင်းတောင်းကို အစ်မခင်စိန်ရီက ချိုင်းကြားမှာညှပ်ပြီး
ဖိထားတယ်။ လှည်းမောင်းတာက သူ့ယောင်္ကျား
ကိုသိန်းမောင်ဗျ။
"ဟဲ့ တာတေ ဘယ်တုံး"
အစ်မခင်စိန်ရီက ကျုပ်ကို လှမ်းမေးတယ်
အစ်မခင်စိန်ရီက ကျုပ်ကို လွှတ်ခင်တာဗျ။
ကျောက်ခဲရဲ့အစ်မဝမ်းကွဲလေဗျာ။
ဘထွေးထွန်းကြည်က ကျောက်ခဲရဲ့ ဘထွေးလေ။
အစ်မခင်စိန်ရီရဲ့ယောင်္ကျားက ကျုပ်တို့ရွာက
မဟုတ်ဘူးဗျ။ ထီးဂလိုင်က နာမည်က ကိုသိန်းမောင်။
လွှတ်ရိုးသားပြီး အလုပ်လည်း လွှတ်ကြိုးစားတာဗျ။
အစ်မခင်စိန်ရီ မေးတာကို ကျုပ်က ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
"ဟိုဘက်ရွာ ခဏသွားမလို့ဗျ"
ကိုသိန်းမောင်ကတော့ ကျုပ်ကို ပြုံးရုံပဲ ပြုံးပြသွားပြီး
လှည်းကိုပဲ ဂရုစိုက်မောင်းနေတာဗျ။
"ဟဲ့နွား ။ သြော် ဒီငဖြူကြီးဟာ ပေကပ်ကပ်နဲ့ "
ကိုသိန်းမောင်ရဲ့ နွားငေါက်သံက ဝေးဝေးသွားရောဗျ။
လှည်းကလည်း နှင်းတောထဲမှာ ပျောက်သွားတယ်
"ကိုကြီးတာတေ ။ ကိုကြီးတာတေ"
ကျုပ်လန့်နိုးသွားတယ် ။ ခေါ်ရင်း အော်ရင်း
ဝိုင်းထဲကဝင်လာတာက ကျောက်ခဲဗျ။
ဒီကောင့်မြင်တော့မှ ကျုပ် သတိရသွားတာဗျ။
စောစောက အိပ်မက်ထဲမှာ လှည်းမောင်းသွားတဲ့
ကျောက်ခဲရဲ့ယောက်ဖ ကိုသိန်းမောင်က ရှိမှ မရှိတော့တာ။
ဆုံးသွားတာ တစ်နှစ်တောင် ကျော်ပြီပဲ။ သေသွားတဲ့လူကို
အိပ်မက် မက်တာ မကောင်းဘူးလို့ လူကြီးတွေပြောသံ
ကျုပ် ကြားဖူးတယ်။
ကျောက်ခဲက ကျုပ် ဘေးနားမှာ ဝင်ထိုင်တယ်
ကျုပ်ကလည်း အိပ်နေရာက ထထိုင်ပြီး ဒီကောင်နဲ့
စကားပြောတယ်။
"ကျောက်ခဲ မင်း ဘယ်သွားမလို့တုံး။နေပြင်းလိုက်တာ"
'ဘယ်မှာမသွားဘူးဗျ။ ကျုပ်က ကိုကြီးတာတေနဲ့
စကားလေး ဘာလေး ပြောချင်လို့ လာတာပါ"
ဒီကောင် နေပူထဲကလာတော့ မောလာတယ်ဗျ။
ကျုပ်ဘေးမှာ ချထားတဲ့ ရေနွေးအိုးကို ငှဲ့သောက်တော့တာဗျို့။
"တိုက်ဆိုင်တယ်ပဲ ပြောရမလားတော့ မသိဘူးကွ
ငါက နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမှ မင်းအစ်မ
အစ်မခင်စိန်ရီနဲ့ ကိုသိန်းမောင်ကို အိပ်မက် မက်နေတာကွ"
"ဟင် ဟုတ်လား ကိုကြီးတာတေ ။ဒါဆိုရင်တော့
တိုက်ဆိုင်တာပဲ ပြောရမှာပဲဗျ။ ကျုပ်ကလည်း
အစ်မခင်စိန်ရီအကြောင်း လာပြောတာ"
"ဟေ ဟုတ်လား အစ်မ ခင်စိန်ရီ ဘာဖြစ်လို့တုံး"
"မဖြစ်ပါဘူးဗျာ။ မနေ့က ယာထဲက အပြန်မှာ
ရွာနောက်ပိုင်းက ကိုတိုးက အစ်မခင်စိန်ရီကို ရိသဲ့သဲ့လုပ်လို့
အစ်မခင်စိန်ရီနဲ့ စကားတွေ များကြလို့တဲ့ဗျ"
"ဟာ ကိုတိုးဆိုတာ အရက်မူးမူးနေတဲ့ လူမို့လား"
"ဟုတ်တယ်လေဗျာ ။ ကျုပ် သူငယ်ချင်း အောင်မိုးရဲ့
အစ်ကိုလေဗျာ ။ဒီလူ့နာမည်က အောင်တိုးဗျ။
ဘာအလုပ်မှလည်း မယ်မယ်ရရ မလုပ်ပါဘူးဗျာ။
အရက်သောက်လိုက် ။ ကြက်တိုက်လိုက်ပဲ လုပ်နေတာပါ။
သူ့ကို သူ့ငယ်ချင်းတွေက 'ကြက်ငတိုး'လို့တောင်
ခေါ်ကြတာ"
"အင်း …လူတွေကလည်း ခက်တယ်ကွ ကျောက်ခဲရ။
အစ်မခင်စိန်ရီက မုဆိုးမမို့လား။ ဒီတော့
သွေးထိုးစမ်းကြည့်တာပေါ့ကွာ"
"ဒါပေမဲ့ မိန်းမသားအဖို့ မကောင်းဘူးပေါ့ဗျာ"
"ဟာ …ဟုတ်တာပေါ့ ကျောက်ခဲရ။
တစ်ရွာတည်းနေတဲ့ လူတွေပဲဟာ ဆင်ခြင်သင့်တာပေါ့ကွ"
ကာလသားတွေလည်း ခြေပစ်လက်ပစ်ကို ဖြစ်ကြရတာပေါ့ဗျာ။
ကျုပ်ဆိုရင် ဘုရားပွဲပြီးလို့ ဖျက်စရာရှိတာဖျက်။ သိမ်းစရာ
ရှိတာ သိမ်းပြီးရင် အိမ်ထဲက အိမ်ပြင် မထွက်ဘဲ
တစ်ပတ်လောက်ကို အိမ်မှာ နားနေတော့တာဗျ။
ရွှေတောင်ဦးဘုရားပွဲက တပေါင်းလပြည့်မှာ
ပြီးတာလေဗျာ။ ဘုရားပွဲပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာ
အပူအပြင်းဆုံးအချိန်ပေါ့။ အဘနဲ့ အမေက
ဘုရားပွဲပြီးတဲ့အချိန်မှာ ကျုပ်ကို ဟင်းကောင်း
ကျွေးကောင်း ချက်ကျွေးနေကျဗျ။
ကျုပ်ကြိုက်တဲ့ ဝက်သားနဲ့ ပုန်းရည်ကြီးချက်။
ပြီးတော့ ခရမ်းချဉ်သီးပန်ထွေဖျော် ပြီးတော့
ကျုပ်တို့ အညာစာ ခြံစည်းရိုးဟင်းလေးတစ်ခွက်ပေါ့ဗျာ။
တာတေတို့ကတော့ ဟင်းကောင်းရင် သုံးပန်ကန်တော့
အနည်းဆုံးပေါ့ဗျာ။ထမင်းလည်း စားပြီး ချွေးပြိုက်ပြိုက်
ကျတော့ဗျို့။နေကလည်း ပူတော့ ကျုပ် ဆေးပေါ့လိပ်
ခွက်ကလေးကို ဆွဲပြီး ဝိုင်းထဲက မန်ကျည်းပင်အောက်
ရောက်လာတော့တာပေါ့ဗျာ။
နဂါးဆေးပေါ့လိပ်ကလေးကို မီးညှိပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ့်ပဲ
ဖွာတော်ဆက်ရတာပေါ့ဗျာ။ ဆေးလိပ်ကလေး
သုံးလေးဖွာလောက် ဖွာရသေးတယ်။
တာတေ့မျက်လုံးတွေက စဉ်းလာရောဗျာ
ဝါးပိုးခြမ်းခေါင်းအုံးလေးပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးလိုက်တာနဲ့
အိပ်ပျော်သွားတာပါပဲဗျာ။ အိပ်ပျော်တာနဲ့
အိပ်မက်တစ်ခု မက်တယ်။
မနက်ဝေလီဝေလင်း အချိန်ကြီးဗျ။နှင်းတွေကလည်း
ကျလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်က လှည်းလမ်းကြောင်းဘေးမှာ
လမ်းလျှောက်သွားနေတာဗျ။ ခေါင်းမှာ
ဝါးဖတ်ခမောက်ကလေး ဆောင်းလို့။ လက်ထဲမှာတော့
ဓါးတိုကလေးတစ်ချောင်းလည်း ကိုင်လို့ပေါ့ဗျာ။
"ကျွိ ကျွိ ကျွိ ။ ဟဲ့နွား ။ သြော် ဒီနွားဟာ။ ဟဲ့ ဘယ်တုံး။
တောက် ။ အတည့်သွားလေ ။ သြော် ဒီနွား"
လှည်းလမ်းကြောင်းအတိုင်း လှည်းမောင်းလာတာ
ကြာလို့ ကျုပ်က လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
နှင်းတွေပိတ်နေလို့ လှည်းကို မမြင်ရဘူးဗျ။
"ဟဲ့ နွား ။ အော် ဟဲ့ "
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လှည်းက ကျုပ်ဘေးရောက်လာတယ်။
ကျုပ် လှည့်ကြည့်တော့ နွားဖြူကြီးနှစ်ကောင်ဗျ။
ဟာ ဒါ ဘထွေးထွန်းကြည်အိမ်က နွားတွေဗျ။
ကျုပ်က လှည်းပေါ်ကို လှမ်းကြည့်တော့ ဘထွေးသမီး
အစ်မခင်စိန်ရီက လှည်းပေါ်မှာ အကျအနထိုင်လို့။
သူ့ဘေးမှာတော့ တင်းတောင်းတစ်လုံးရှိတယ်။
တင်းတောင်းကို အစ်မခင်စိန်ရီက ချိုင်းကြားမှာညှပ်ပြီး
ဖိထားတယ်။ လှည်းမောင်းတာက သူ့ယောင်္ကျား
ကိုသိန်းမောင်ဗျ။
"ဟဲ့ တာတေ ဘယ်တုံး"
အစ်မခင်စိန်ရီက ကျုပ်ကို လှမ်းမေးတယ်
အစ်မခင်စိန်ရီက ကျုပ်ကို လွှတ်ခင်တာဗျ။
ကျောက်ခဲရဲ့အစ်မဝမ်းကွဲလေဗျာ။
ဘထွေးထွန်းကြည်က ကျောက်ခဲရဲ့ ဘထွေးလေ။
အစ်မခင်စိန်ရီရဲ့ယောင်္ကျားက ကျုပ်တို့ရွာက
မဟုတ်ဘူးဗျ။ ထီးဂလိုင်က နာမည်က ကိုသိန်းမောင်။
လွှတ်ရိုးသားပြီး အလုပ်လည်း လွှတ်ကြိုးစားတာဗျ။
အစ်မခင်စိန်ရီ မေးတာကို ကျုပ်က ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
"ဟိုဘက်ရွာ ခဏသွားမလို့ဗျ"
ကိုသိန်းမောင်ကတော့ ကျုပ်ကို ပြုံးရုံပဲ ပြုံးပြသွားပြီး
လှည်းကိုပဲ ဂရုစိုက်မောင်းနေတာဗျ။
"ဟဲ့နွား ။ သြော် ဒီငဖြူကြီးဟာ ပေကပ်ကပ်နဲ့ "
ကိုသိန်းမောင်ရဲ့ နွားငေါက်သံက ဝေးဝေးသွားရောဗျ။
လှည်းကလည်း နှင်းတောထဲမှာ ပျောက်သွားတယ်
"ကိုကြီးတာတေ ။ ကိုကြီးတာတေ"
ကျုပ်လန့်နိုးသွားတယ် ။ ခေါ်ရင်း အော်ရင်း
ဝိုင်းထဲကဝင်လာတာက ကျောက်ခဲဗျ။
ဒီကောင့်မြင်တော့မှ ကျုပ် သတိရသွားတာဗျ။
စောစောက အိပ်မက်ထဲမှာ လှည်းမောင်းသွားတဲ့
ကျောက်ခဲရဲ့ယောက်ဖ ကိုသိန်းမောင်က ရှိမှ မရှိတော့တာ။
ဆုံးသွားတာ တစ်နှစ်တောင် ကျော်ပြီပဲ။ သေသွားတဲ့လူကို
အိပ်မက် မက်တာ မကောင်းဘူးလို့ လူကြီးတွေပြောသံ
ကျုပ် ကြားဖူးတယ်။
ကျောက်ခဲက ကျုပ် ဘေးနားမှာ ဝင်ထိုင်တယ်
ကျုပ်ကလည်း အိပ်နေရာက ထထိုင်ပြီး ဒီကောင်နဲ့
စကားပြောတယ်။
"ကျောက်ခဲ မင်း ဘယ်သွားမလို့တုံး။နေပြင်းလိုက်တာ"
'ဘယ်မှာမသွားဘူးဗျ။ ကျုပ်က ကိုကြီးတာတေနဲ့
စကားလေး ဘာလေး ပြောချင်လို့ လာတာပါ"
ဒီကောင် နေပူထဲကလာတော့ မောလာတယ်ဗျ။
ကျုပ်ဘေးမှာ ချထားတဲ့ ရေနွေးအိုးကို ငှဲ့သောက်တော့တာဗျို့။
"တိုက်ဆိုင်တယ်ပဲ ပြောရမလားတော့ မသိဘူးကွ
ငါက နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမှ မင်းအစ်မ
အစ်မခင်စိန်ရီနဲ့ ကိုသိန်းမောင်ကို အိပ်မက် မက်နေတာကွ"
"ဟင် ဟုတ်လား ကိုကြီးတာတေ ။ဒါဆိုရင်တော့
တိုက်ဆိုင်တာပဲ ပြောရမှာပဲဗျ။ ကျုပ်ကလည်း
အစ်မခင်စိန်ရီအကြောင်း လာပြောတာ"
"ဟေ ဟုတ်လား အစ်မ ခင်စိန်ရီ ဘာဖြစ်လို့တုံး"
"မဖြစ်ပါဘူးဗျာ။ မနေ့က ယာထဲက အပြန်မှာ
ရွာနောက်ပိုင်းက ကိုတိုးက အစ်မခင်စိန်ရီကို ရိသဲ့သဲ့လုပ်လို့
အစ်မခင်စိန်ရီနဲ့ စကားတွေ များကြလို့တဲ့ဗျ"
"ဟာ ကိုတိုးဆိုတာ အရက်မူးမူးနေတဲ့ လူမို့လား"
"ဟုတ်တယ်လေဗျာ ။ ကျုပ် သူငယ်ချင်း အောင်မိုးရဲ့
အစ်ကိုလေဗျာ ။ဒီလူ့နာမည်က အောင်တိုးဗျ။
ဘာအလုပ်မှလည်း မယ်မယ်ရရ မလုပ်ပါဘူးဗျာ။
အရက်သောက်လိုက် ။ ကြက်တိုက်လိုက်ပဲ လုပ်နေတာပါ။
သူ့ကို သူ့ငယ်ချင်းတွေက 'ကြက်ငတိုး'လို့တောင်
ခေါ်ကြတာ"
"အင်း …လူတွေကလည်း ခက်တယ်ကွ ကျောက်ခဲရ။
အစ်မခင်စိန်ရီက မုဆိုးမမို့လား။ ဒီတော့
သွေးထိုးစမ်းကြည့်တာပေါ့ကွာ"
"ဒါပေမဲ့ မိန်းမသားအဖို့ မကောင်းဘူးပေါ့ဗျာ"
"ဟာ …ဟုတ်တာပေါ့ ကျောက်ခဲရ။
တစ်ရွာတည်းနေတဲ့ လူတွေပဲဟာ ဆင်ခြင်သင့်တာပေါ့ကွ"
အပိုင်း(၂)ဆက်ရန်...
မူရင်းရေးသားသူ = တာတေ
Comments
Post a Comment