ငရဲခွေး အပိုင်း(၆)

ကျောက်ခဲ ပြန်သွားတော့ ကျုပ်လည်း လုပ်
စရာ ရှိတာ လုပ်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။ သံမဏိ
ကို ကြက်တစ်ကောင် ဝယ်ခိုင်းပြီး ချက်ရ
တယ်။ ထမင်းလည်း ဆန်တစ်ခွက် ချက်
လိုက်တယ်။ ညနေစောင်းတော့ ကျုပ် ထ
မင်းတောင်း ပြင်ပြီးပြီဗျ။ ကျောက်ခဲလည်း
ဒေါ်တုတ်ကို ခေါ်ပြီး ပြန်ရောက်လာပြီ။

"ကဲ ဒေါ်တုတ်ရေ မလုပ်လို့ မဖြစ်တော့
ဘူးဗျာ၊ ဒီည ထနောင်းကုန်း သင်္ချိုင်းကုန်း
သွားပြီး မဖဲဝါကို ပင့်ရတော့မှာပဲဗျို့"

ဒေါ်တုတ်ကလည်း ကျုပ်ကို ကူညီနေကြ
ဆိုတော့ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တာပေါ့ဗျာ။
ကျုပ်တို့ သင်္ချိုင်းထဲရောက်တော့ ညရှစ်နာ
ရီ ကျော်ပြီဗျ။ ကျုပ်က ခါတိုင်းလိုပေါ့ဗျာ။
ဂူကြီးတစ်လုံးပေါ်မှာ မဖဲဝါအတွက် စားပွဲ
သောက်ပွဲ ပြင်လိုက်တယ်။ ဒေါ်တုတ်က
ဂူရှေ့က မြက်ခင်းကလေးမှာ ကြုံ့ကြုံ့က
လေး ထိုင်ပြီး ဆံပင်ကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။

"သင်္ချိုင်းရှင်မကြီး မဖဲဝါကို စားပွဲသောက်
ပွဲများနဲ့ ကြိုပါတယ်၊ မြန်မကြာ လှမ်းကာ
ကြွခဲ့ပါခင်ဗျာ"

ကျုပ် သုံးကြိမ်လောက် ပင့်လိုက်တော့…

"ဝူး၊ ဝူး၊ ဝူး၊ အီး၊ အီး၊ အီး"

ဟော မဖဲဝါရဲ့ ခွေးကြီးအသံတော့ ကြားရ
ပြီဗျို့။

"ဝူး၊ ဝူး၊ ဝူး၊ အီး၊ အီး"

ခွေးအူသံကြီးက တဖြည်းဖြည်း နီးနီးလာ
တယ်ဗျ။ ဟော လာပြီဗျို့။မဖဲဝါကြီး လာပြီ။
အုတ်ဂူတွေအပေါ် တစ်ထွာလောက်အမြင့်
ကနေ ရိပ်ကနဲ ရိပ်ကနဲ ရွေ့လာတာဗျ။ အ
ရပ်ကြီးက ဆယ်ပေကျော်လောက် ရှိမှာဗျ။
ဒေါ်တုတ်ဆီကို တန်းရွေ့သွားပြီး ဖျတ်က
နဲ ပျောက်သွားတာဗျ။

"ဟီး၊ ဟီး၊ ဟီး၊ ဟီး"

ဟော  ဒေါ်တုတ် လက်ကြီးတွေ  မြောက်
တက်လာပြီး ကွေးကောက်နေပြီဗျ။ ပါးစပ်
ကလည်း တဟီးဟီးနဲ့ အော်နေတယ်။

ကျုပ်ပြင်ထားတဲ့ ထမင်းပွဲကို တစ်ချက်
လှမ်းကြည့်ပြီး မတ်တတတ်ထရပ်တယ်။
ဟာ ခုန်ပြီဗျို့။ ခုန်လိုက်ပြီ။ လွှားကနဲခုန်
ပြီး ဂူကြီးပေါ်ကို တက်သွားတာဗျ။

ဒေါ်တုတ်ကြီး လေထဲမှာ ပျံသွားသလား
တောင်  ထင်ရတာ။ ဟော ဂူပေါ်မှာ ဆံပင်
ဖားလျားကြီးနဲ့ ဒူးကြီးတွေထောင်ပြီး စားပြီး
ဗျို့။

"ခွပ်၊ ခွပ်၊ ခွပ်"

ကြက်ရိုးတောင် မချန်ဘဲ ဝါးစားတော့တာ
ပါပဲဗျာ။ စားရင်းနဲ့ မဖဲဝါက ကျုပ်ကို လှမ်း
ကြည့်တယ်။

"မဖဲဝါ ကျုပ်တို့ထနောင်းကုန်းမှာ တစ်ည
တည်း လူနှစ်ယောက် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်
သေသွားကြတယ်။ ခွေးနက်ကြီးသုံးကောင်
ဝင်ပြီး ချီသွားတာဗျ။ ကျုပ် မြင်လိုက်တယ်"

တာတေ ချစ်ပုနဲ့ သာစိန်မို့လား၊ အဲဒီကောင်
နှစ်ကောင် ပေါင်းပြီး ဘုရားရွှေတွေ လိုက်
ခွါနေတာ၊သာစိန်က ထန်းတက်သမားဆို
တော့  အမြင့်တက်တာ ကျွမ်းကျင်တယ်၊
ချစ်ပုက ပျားဖယောင်းနဲ့ ပွတ်ပြီး ရွှေခွာတဲ့
နည်းကို သိတယ်။ ခွာလို့ရတဲ့ ရွှေတွေကို
အဂ္ဂိရတ်ဆရာညိုပု ဖိုထိုးပြီး ရွှေထုတ်ပေး
တယ်။ အဲဒါ ငရဲခွေးတွေဟဲ့၊ ငရဲခွေးတွေ၊
အဲဒါကောင်တွေကို ငရဲက တက်ဆွဲသွား
တာ"

"ဟာ အခု အဲဒီကိစ္စပဲဗျ မဖဲဝါရဲ့၊ ကိုညိုပု
ကြီးလည်း အော်နေပြီဗျ"

"ညိုပုက ဘုရားရွှေတွေ ခိုးလာမှန်း မသိလို့
လုပ်ပေးတာ ဟိုနှစ်ကောင်က သူ့ကို ညာ
ပြောပြီး လုပ်ခိုင်းတာ ညိုပုကလည်း အဂ္ဂိ
ရတ်ထိုးဖို့ မီးသွေးဖိုးရလို့ လုပ်ပေးတာ"

"သူ့ကိုလည်း ငရဲခွေးတွေ ဆွဲသွားမှာ
ပဲလားဗျ"

"ညိုပုကို တားလို့ရတယ်၊ သူက အကုသိုလ်
သိပ်မကြီးတဲ့အတွက် ဒီည တစ်ညလုံး သူ့
ကို ဝိုင်းပြီး ပရိတ်ရွတ်ထားရင် ငရဲခွေးကြီး
တွေ ပြန်သွားလိမ့်မယ်"

"ဟာ ဟုတ်လား ဒါဆိုရင် ကျုပ်
စီစဉ်ပါမယ်ဗျာ"

စကားလည်းဆုံး မဖဲဝါလည်း စားသောက်
လို့ပြီးရောဗျာ။မဖဲဝါ ပြန်ကြွသွားတယ်။ သူ့
ခွေးကြီးရဲ့အူသံ တဖြည်းဖြည်း ဝေးသွား
တော့မှ ကျုပ်တို့လည်း သင်္ချိုင်းထဲကနေ
ပြန်ထွက်ခဲ့ကြတယ်။

ကျုပ်ရယ်၊ ကျောက်ခဲရယ်၊ သံမဏိရယ်၊
ကိုညိုပုတို့အိမ်ကို သွားပြီး သူ့အိမ်သား
တွေကို အကျိုးအကြောင်း ပြောပြရတယ်။
ပြီးတာနဲ့ အချိန်မဆိုင်းဘဲ ဆရာတော်တွေ
ကို ညတွင်းချင်း ပင့်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။

ရွာဦးကျောင်းက သံဃာအကုန်၊ ရွာလယ်
ကျောင်းက  သံဃာအကုန် ကြွလာပြီး ကို
ညိုပုကို  အလယ်မှာထား၊  ပရိတ်ရွတ်ကြ
တော့တာပေါ့ဗျာ။  ကိုညိုပုကတော့  မျက်
လုံးကြီး အပြူးသားနဲ့ ဟိုကြည့် သည်ကြည့်
လုပ်နေတာဗျ။ ကျုပ်နဲ့ ကျောက်ခဲတို့ နှစ်
ယောက်ကတော့ ဝိုင်းရှေ့က မကျည်းပင်
ကြီးပေါ်ကနေ တက်ကြည့်ရတာပေါ့ဗျာ။

"ဂီး၊ ဂီး၊ ဂီး၊ အီး၊ အီး၊ ဟီး၊ ဟီး"

ဟော ခွေးကြီးသုံးကောင် ရောက်လာပြီဗျို့။

"အောင်မယ်လေး ကြောက်တယ်ဗျ၊
ကြောက်တယ်၊ ခွေးကြီးတွေ ရောက်
နေပြီဗျ"

ကိုညိုပုကြီးအော်တဲ့ အသံကြီးက ကြောက်
စရာကြီးပါဗျာ။ သံဃာတော်တွေလည်း ကို
ချစ်ပုတို့ ကိုသာစိန်တို့ သေပုံသေနည်းကို
သိထားကြတာဆိုတော့ ကိုညိုပုကြီး အော်
လေ ပရိတ်တော်တွေကို ဖိရွတ်လေပေါ့ဗျာ။
အသံကို မပြတ်အောင် ရွတ်တော့တာပါပဲဗျာ

"ဂီး၊ ဂီး၊ ဂီး၊ ဂီး၊ အီး၊ ဟီး"

အစွယ်ကြီးတွေ အဖွေးသားနဲ့ မဖဲဝါပြောတဲ့
ငရဲခွေးကြီးသုံးကောင်ကတော့ ဝိုင်းထဲမှာ
ပတ်ပြီး သွားနေကြတာဗျို့။

ဟော ဟော တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နောက်ဆုတ်
သွားကြပြီဗျ။ အိမ်နားကို သိပ်မကပ်တော့
ဘူးဗျို့။  အိမ်ထဲက ပရိတ်တော်တွေ ရွတ်
ဖတ်သရဇ္ဈာယ်တဲ့  ဆရာတော်၊   သံဃာ
တော်တွေရဲ့ အသံကလည်း တကယ်ကို
ကြည်ညိုဖို့ ကောင်းပါတယ်ဗျာ။

"ဂီး၊ ဂီး၊ ဂီး၊ အီး၊ ဟီး"

အပိုင်း(၇)ဆက်ရန်..

မူရင်းရေးသားသူ = တာတေ