ငရဲခွေး အပိုင်း(၇) ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
ငရဲခွေးကြီးတွေက မာန်တော့ တဖီဖီပဲဗျ။
ဒါပေမဲ့ အိမ်နားတော့ မကပ်တော့ဘူး။ ည
နှစ်နာရီကျော်လာပြီဗျ။ ကျုပ် သေသေချာ
ချာ ကြည့်နေတာ ခွေးကြီးသုံးကောင် ငြိမ်
ပြီး ရပ်နေကြတာဗျ။ သိပ်တောင် မလှုပ်
တော့ဘူးဗျို့။ ဟာ လှည့်ထွက်သွားပြီဗျို့။
ဟော ဟော ပြေးပြီဗျို့။ ပြေးပြီဗျို့။ ဟာ
ခုန်ပြီဗျို့။ ခြံစည်းရိုး အမြင့်ကြီးကို ကျော်
ပြီး ခုန်ထွက်သွားပြီ။ သုံးကောင်စလုံး ရှေ့
ဆင့် နောက်ဆင့်ပဲဗျ။
ငရဲခွေးကြီးတွေ အမှောင်ထုကြီးထဲကို
တိုးဝင်ပြီး ပျောက်သွားပြီဗျို့။ အချိန်စေ့
ပြီ ထင်ပါရဲ့ဗျာ။ ကိုညိုပုရဲ့အကုသိုလ်
ကံက သိပ်မကြီးလို့ ကယ်လိုက်နိုင်တာ
ထင်ပါရဲ့ဗျာ။ သံဃာတော်တွေကတော့
ရွတ်တုန်းပဲဗျာ။ တစ်ညလုံး မကျိန်းကြ
ရရှာပါဘူးဗျာ။
မနက် အရုဏ်တက်တော့မှာပဲ ပရိတ်
တော်တွေ ရွတ်တာ ရပ်လိုက်ကြတော့
တာ။ ရွာထဲကလူတွေ ဆွမ်းချိုင့်တွေယူ
လာပြီး သံဃာတော်တွေကို ဆွမ်းကပ်
လိုက်ကြတာဗျာ။ တကယ်ကို ကြည်နူး
စရာပါ။ ကျုပ်ဆရာတော် ဦးဂုဏက
ကျုပ်ကို မသိမသာခေါ်ပြီး မေးတယ်ဗျ။
"တာတေ ဘယ်လိုတုံး"
"ငရဲခွေးကြီးတွေ ညနှစ်နာရီကျော်ကျော်
မှာ အားလုံးပြန်ပြေးသွားကြပါတယ်ဘုရား"
"ဟေ ဟုတ်လား၊ ဒါဆိုရင် ဒီဒကာညိုပု
လွတ်သွားပြီပေါ့ ဟုတ်လား၊ ငရဲခွေးတွေ
ဆွဲတာ မခံရတော့ဘူးပေါ့ တာတေ"
"မှန်ပါတယ်ဘုရား၊ အရှင်ဘုရားတို့ရဲ့
မေတ္တာတော်ကြောင့် ကိုညိုပု ငရဲခွေး
တွေ အဆွဲမခံရတော့ပါဘူးဘုရား"
"နို့ တာတေ ဒါတွေကို မင်း ဘယ်သူ
ပြောတာတုံးကွဲ့"
ရွာဦးကျောင်း ဆရာတော်ကြီးက
ကျုပ်ကို မေးရောဗျ။
"မှန်လှပါဘုရား၊ မဖဲဝါ ပြောတာပါဘုရား"
"ဟေ…မဖဲဝါ ဟုတ်လား"
ဆရာတော်က မျက်လုံးပြူးပြီး ကျုပ်ကို
ကြည့်နေတာဗျ။ ကျုပ်ဆရာတော် ဦး
ဂုဏက ဝင်ပြီး လျှောက်တယ်။
"ဟုတ်တယ် ဆရာတော်၊ တာတေနဲ့ မဖဲ
ဝါနဲ့က အဆက်အစပ်ရှိကြတယ်ဘုရား၊
ဒီအကြောင်း တပည့်တော် သိပါတယ်
ဘုရား"
"သြော်…သြော်…ဒီလိုကိုး"
လို့ ရွာဦးကျောင်းဆရာတော်ကြီးက မိန့်
လိုက်ရင်း ခေါင်းကလေး တညိတ်ညိတ်လုပ်နေတာပေါ့ဗျာ။
ကျုပ်လည်း ဆရာတော်တွေအားလုံး ပြန်ကြွသွားတော့မှပဲ
အိမ်ပြန်ခဲ့တာပေါ့။ကျောက်ခဲနဲ့ သံမဏိလည်း
ကျုပ်ဘေးကကပ်ပြီးပါလာလို့ပေါ့ဗျာ။
ပြီးပါပြီ
ဒါပေမဲ့ အိမ်နားတော့ မကပ်တော့ဘူး။ ည
နှစ်နာရီကျော်လာပြီဗျ။ ကျုပ် သေသေချာ
ချာ ကြည့်နေတာ ခွေးကြီးသုံးကောင် ငြိမ်
ပြီး ရပ်နေကြတာဗျ။ သိပ်တောင် မလှုပ်
တော့ဘူးဗျို့။ ဟာ လှည့်ထွက်သွားပြီဗျို့။
ဟော ဟော ပြေးပြီဗျို့။ ပြေးပြီဗျို့။ ဟာ
ခုန်ပြီဗျို့။ ခြံစည်းရိုး အမြင့်ကြီးကို ကျော်
ပြီး ခုန်ထွက်သွားပြီ။ သုံးကောင်စလုံး ရှေ့
ဆင့် နောက်ဆင့်ပဲဗျ။
ငရဲခွေးကြီးတွေ အမှောင်ထုကြီးထဲကို
တိုးဝင်ပြီး ပျောက်သွားပြီဗျို့။ အချိန်စေ့
ပြီ ထင်ပါရဲ့ဗျာ။ ကိုညိုပုရဲ့အကုသိုလ်
ကံက သိပ်မကြီးလို့ ကယ်လိုက်နိုင်တာ
ထင်ပါရဲ့ဗျာ။ သံဃာတော်တွေကတော့
ရွတ်တုန်းပဲဗျာ။ တစ်ညလုံး မကျိန်းကြ
ရရှာပါဘူးဗျာ။
မနက် အရုဏ်တက်တော့မှာပဲ ပရိတ်
တော်တွေ ရွတ်တာ ရပ်လိုက်ကြတော့
တာ။ ရွာထဲကလူတွေ ဆွမ်းချိုင့်တွေယူ
လာပြီး သံဃာတော်တွေကို ဆွမ်းကပ်
လိုက်ကြတာဗျာ။ တကယ်ကို ကြည်နူး
စရာပါ။ ကျုပ်ဆရာတော် ဦးဂုဏက
ကျုပ်ကို မသိမသာခေါ်ပြီး မေးတယ်ဗျ။
"တာတေ ဘယ်လိုတုံး"
"ငရဲခွေးကြီးတွေ ညနှစ်နာရီကျော်ကျော်
မှာ အားလုံးပြန်ပြေးသွားကြပါတယ်ဘုရား"
"ဟေ ဟုတ်လား၊ ဒါဆိုရင် ဒီဒကာညိုပု
လွတ်သွားပြီပေါ့ ဟုတ်လား၊ ငရဲခွေးတွေ
ဆွဲတာ မခံရတော့ဘူးပေါ့ တာတေ"
"မှန်ပါတယ်ဘုရား၊ အရှင်ဘုရားတို့ရဲ့
မေတ္တာတော်ကြောင့် ကိုညိုပု ငရဲခွေး
တွေ အဆွဲမခံရတော့ပါဘူးဘုရား"
"နို့ တာတေ ဒါတွေကို မင်း ဘယ်သူ
ပြောတာတုံးကွဲ့"
ရွာဦးကျောင်း ဆရာတော်ကြီးက
ကျုပ်ကို မေးရောဗျ။
"မှန်လှပါဘုရား၊ မဖဲဝါ ပြောတာပါဘုရား"
"ဟေ…မဖဲဝါ ဟုတ်လား"
ဆရာတော်က မျက်လုံးပြူးပြီး ကျုပ်ကို
ကြည့်နေတာဗျ။ ကျုပ်ဆရာတော် ဦး
ဂုဏက ဝင်ပြီး လျှောက်တယ်။
"ဟုတ်တယ် ဆရာတော်၊ တာတေနဲ့ မဖဲ
ဝါနဲ့က အဆက်အစပ်ရှိကြတယ်ဘုရား၊
ဒီအကြောင်း တပည့်တော် သိပါတယ်
ဘုရား"
"သြော်…သြော်…ဒီလိုကိုး"
လို့ ရွာဦးကျောင်းဆရာတော်ကြီးက မိန့်
လိုက်ရင်း ခေါင်းကလေး တညိတ်ညိတ်လုပ်နေတာပေါ့ဗျာ။
ကျုပ်လည်း ဆရာတော်တွေအားလုံး ပြန်ကြွသွားတော့မှပဲ
အိမ်ပြန်ခဲ့တာပေါ့။ကျောက်ခဲနဲ့ သံမဏိလည်း
ကျုပ်ဘေးကကပ်ပြီးပါလာလို့ပေါ့ဗျာ။
ပြီးပါပြီ
မူရင်းရေးသားသူ = တာတေ
Comments
Post a Comment