ရွာတော်စောင့်သရဲ ..အပိုင်း(၁)
ရွာတော်စောင့်သရဲ
"ဟဲ့နွား ဘယ်ကို ဆွဲနေတုံး"
"တောက် .....အော်"
"ဟဲ့နွား အဖြောင့်ဆွဲလေ ၊ ဟာ၊ ဖြန်း"
"နွားဖြူကြီး ရုန်းဟ"
ကျုပ်ကို ကျုပ်သူငယ်ချင်း လာခေါ်တာဗျ။မြိုကျောင်းမှာ တက်တုန်းက ဒီကောင်နဲ့ တစ်ခန်းတည်းလေဗျာ။
ဒီကောင်နာမည်က"စံဘော်တဲ့"လူပုံက ညိုညိုတုတ်တုတ်၊ဂင်တိုတိုဗျ။ဒီကောင်က ကျောင်းတည်းက ကျုပ်နဲ့ လွှတ်ခင်တဲ့
အကောင်။ဘချစ်ရယ်၊ဒီကောင်ရယ်၊ ကျုပ်ရယ်၊တတွဲတွဲ နေခဲ့တာဗျ။ဘချစ်က သုဿာန်ကျောင်းကိုယ်တော်ရဲ့ မွေးစားသားလေ
ဗျာ။ကျုပ်က ထနောင်းကုန်းသား၊စံဘော်ကရွာတော်ကြီးသားဗျ။
ရွာတော်ကြီးဆိုတာ ထီးဂလိုင်ဘက်မှာဗျ။ထီးဂလိုင်ဘက်ကိုသွားရင် တောင်က ချောင်းတစ်ချောင်းကို ကူးရသေးတယ်ဗျ။
အဲဒီချောင်းရဲ့ ဒီဘက်က ရွာက ရွာတော်ကြီးပဲ။ချောင်းက နွေမှာတောင် ရေ ရှိတဲ့ ချောင်းလေဗျာ။ဒါပေမယ့် နွေဆိုရင် လှည်းဖြတ်မောင်းလိုရတယ်။ရွာတော်ကြီးက ချောင်းနဲ့အနီးလေးဗျ။
ကျုပ်ဆီကို စံဘော်နဲ့သူ့အဘရောက်လာတယ်ဗျ။စံဘော်အဘရဲ့ နာမည်က"ဦးစိန်ထော်"တဲ့ဗျ။ကျုပ်တိုဘချစ်တိုကတော့ ဦးစိန်ထော်ကို ဘိုးထော်လိုပဲ ခေါ်ကြတာ စံဘော်မြိုမှာ ကျောင်းနေတုန်းက ဘိုးထော်က မကြာမကြာ
ရောက်လာတတ်တာဗျ။ဒါကြောင့်လည်းကျုပ်တိုနဲ့
စံဘော်အဘ ဘိုးထော်တိုက တော်တော်ကို ခင်ကြတာဗျ။"ဟာ……စံဘော်၊ဟင်…………ဘိုးထော်လည်း ပါတာကိုးလာကြ၊လာကြ"
ကျုပ်က ခရီးဦးကြိုလိုက်တယ်။ကျုပ်တိုဝိုင်းထဲကို အရောက်လာပိုပေးတာက ကျုပ်အကောင် ကျောက်ခဲဗျ။ "တာတေရေ……ရွာအဝင်မှာ ဒီညီလေး မောင်ကျောက်တုံး
နဲ့တွေ့လို အဆင်ပြေသွားတာဟေ့၊နိုမဟုတ်ရင် မင်းတိုဝိုင်းကို တော်တော်ရှာယူရမှာ"
"ဟာ……စံဘော်ကတော့ လုပ်တော့မယ်၊မောင်ကျောက်တုံးမဟုတ်ပါဘူးကွ၊ကျောက်ခဲပါ"
စံဘော်တို သားအဖကို အိမ်ပေါ်ခေါ်ပြီး နေရာထိုင်ခင်းပေးရတာပေါ့ဗျာ။ကျုပ်အဘနဲ့ အမေကိုလည်း စံဘော်တို သား
အဖနဲ့……မိတ်ဆက်ပေးရတာပေါ့"
အဘနဲ့ဘိုးထော်က နှမ်းအကြောင်း၊ပဲအကြောင်းတွေ
ပြောကြတာပေါ့ဗျာ။ကျုပ်ကတော့ စံဘော်ကို ကျောင်းတုန်းကအကြောင်းတွေ ပြန်ပြော၊ပြန်မေးနဲ့ စကားဝိုင်းလေးကစိုစိုပြေပြေကို ဖြစ်လိုဗျ။
"နေပါဦး စံဘော်ရဲ့၊ဘိုးထော်နဲ့မင်းနဲ့ ငါ့ဆီကို လာကြတာအကြောင်းထူးများ ရှိသေးလား၊အလည်သက်သက်ပဲလား"
ကျုပ်က စံဘော်ကို မေးလိုက်တော့မှ စကားဝိုင်းကတိတ်သွားရောဗျ။
"အေး…ဟုတ်သားပဲစံဘော်မင်းသူငယ်ချင်းတာတေ
ကို အဘတို လာရတဲ့ကိစ္စ ပြောလိုက်ဦးလေကွာ"
စံဘော်က နဂါးဆေးပေါ့လိပ်ကလေးကို ဆက်တိုက်ဖွာလိုက်သေးတယ်။ပြီးတော့မှ………
"ဒီလိုကွ တာတေရ၊ငါတိုရွာမှာ မကောင်းဆိုးရွားကြီး
တစ်ကောင် ဝင်နေလိုကွ"
"ဟေ………ဟုတ်လား၊ဘာတွေ လုပ်လိုတုံး"
"ပထမတော့ ရွာထဲကလူတွေ ဟင်းချက်ထားရင် ဟင်းတွေ ပျောက် ပျောက်သွားတာကွ"
"ဟေ………ဘယ်လိုကွ စံဘော်ရ"
"ဒီလိုကွာ၊ဘုန်းကြီးကျောင်းဆွမ်းလှည့်ကျလို ဆွမ်းဟင်းအတွက် ဝက်သားတို ဘာတို နှစ်ပိဿာလောက် ချက်ထားတာမျိုးဆိုရင် ဟင်းတစ်တုံးမှ မကျန်အောင် စားသွားတာကွ"
"ဟေ…………ဟုတ်လား၊ဒါဆိုရင် ဒီအကောင်က အိမ်ထဲဝင်နိုင်လိုပေါ့ကွ"
"အား……ဝင်နိုင်တယ်၊ဝင်နိုင်တယ်၊မီးဖိုချောင်ထဲမှာကို
ဝင်စားတာကွ""အဲဒီလိုဟင်းတွေ ဝင်စားနေတာ မကောင်းဆိုးရွားကြီး
မှန်း မင်းတို ဘယ်လိုလုပ်သိတုံး စံဘော်"
ကျုပ်မေးလိုက်တော့ စံဘော်က ခေါင်းညိတ်ပြီး………
"ဒီလိုဟေ့၊ငါတိုရွာမှာ အရီးမြတင်ဆိုတာ ရှိတယ်၊
ရွာမြောက်ပိုင်းမှာ နေတာကွ၊တစ်ရက်ကျတော့ အရီးမြတင် ဆွမ်းကျရောဟေ့၊ဒီမှာတင် အရီးမြတင်က
ဝက်သားနှစ်ပိဿာဆွမ်းဟင်းချက်တယ်၊ညဘက်ရောက်တော့၊
ဝက်သားဟင်းအိုးကိုမီးဖိုပေါ်မှာဘဲ တင်ထားပြီး မီးဖိုခန်းကို တံခါးလုံအောင်ပိတ်တယ်၊မီးဖိုခန်းရှေ့မှာ သေသေချာချာ အိပ်ပြီးတော့ကို စောင့်တာတဲ့ဟေ့၊ညသန်းခေါင်ကျော်လောက်ရောက်တော့ မီးဖိုခန်းထဲက အိုးသံခွက်သံတွေကြား
လို တံခါးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်တဲ့ဟေ့"
"ဟင်……ဘာမြင်လိုတုံးကွ စံဘော်ရ" "အကောင်ကြီးတဲ့ကွာ၊နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူးဆိုပဲ၊
အရီးမြတင် ပြောတာကတော့ ဆင်ကြီးတစ်ကောင်
မတ်တပ်ရပ်နေသလိုပဲတဲ့ဟေ့၊တစ်ကိုယ်လုံး
အမွှေးအမျှင်တွေ ဖုံးနေတာတဲ့ကွ၊လက်သည်းခြေသည်းတွေက သံကောက်ကြီးတွေတပ်ထားသလိုကို ဖြစ်နေတာတဲ့
ဟေ့၊မျက်လုံးကြီးတွေဆိုတာ ရဲတောက်နေတာဆိုပဲ၊
ပါးစပ်ကြီးဖြဲပြီး ဝက်သားတုံးတွေကို လက်ခုပ်ကြီးနဲ့ ကျုံးကျုံးပြီး ထည့်နေတာတဲ့ကွ"
"ဟေ………အရီးမြတင်က ဘာလုပ်လိုက်တုံး"
"ဟာ တာတေရာ၊အရီးမြတင်က လုပ်ဖိုနေနေသာကွာ၊အောင်မယ်လေး သရဲကြီးတော့လို ငယ်သံပါအောင် အော်ပြီး
လဲကျသွားလိုက်တာ သတိကို မရတော့တာဟေ့ သူ့အိမ်သားတွေလည်း အိပ်ရာက နိုးလာပြီး အပြေးအလွှားရောက်လာကြတာပေါ့ကွာ။သူတို အိမ်သားတွေတင်မကဘူး၊
တောင်ဘက်ဝိုင်း၊မြောက်ဘက်ဝိုင်းက လူတွေပါ အရီးမြတင်ရဲ့အသံကိုကြားပြီး ပြေးလာကြတာကွ။ဒီရောက်တော့ဘာမှ မတွေ့တော့ဘူးကွ၊ဒါပေမယ့် ဝက်သားဟင်းအိုးထဲကဆီတွေက ကြမ်းပြင်မှာ မှောက်လိုဟေ့၊အဲဒီဆီကို တက်နင်းပြီး ထွက်သွားတော့ ကြမ်းပြင်မှာ ခြေရာကြီးတွေ ကျန်ခဲ့တာအလျားနှစ်တောင်လောက်ရှိပြီး ဗျက်က တစ်တောင်လောက်ရှိတယ်ကွ"
"ဟာ နဲတဲ့ အကောင်ကြီးမှ မဟုတ်တာကွာ"
အပိုင်း(၂)ဆက်ရန်....
မူရင်းရေးသားသူအား လေးစားစွာ creditပေးပါသည်...
Comments
Post a Comment