ကပ္ပလီကဝေမ အပိုင်း(၈) ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
ဟော ငုတ်တုတ်အိပ်နေတဲ့ လူတွေ နိုးလာကြ
ပြီဗျို့။ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးနဲ့ ကျုပ်တို့ကို
ကြည့်နေကြလေရဲ့ဗျာ။ စောစောက ကျုပ်တို့
နဲ့ တိုက်ခိုက်ကြတာတွေကို နည်းနည်းမှကို
သိပုံမပေါ်ဘူးဗျို့။ အိမ်ရှင်တွေလည်း အောက်
ကို ပြေးဆင်းလာကြတယ်ဗျ။ အခုမှ သတိပြန်
ဝင်လာကြတာဗျ။
"ကဲ အလောင်းကို အလောင်းစင်ပေါ် ပြန်တင်
လိုက်ပေတော့ဗျို့။ ကိစ္စအားလုံးပြီးသွားပြီ။ ခင်
ဗျားတို့ သားရဲ့နှလုံးကို ဖောက်ထုတ်မယ့်သူ
မရှိတော့ဘူးဗျို့။ နောက်လည်း ဘယ်တော့မှ
ရှိမှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလေ"
ဖဲချနေတဲ့ လူတွေလည်း ရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ်နဲ့
ထပြီး အလောင်းကြီးကို ပြန်သယ်လာကြရပြန်
ရောဗျို့။ အလောင်းကို အလောင်းစင်မှာ ကျကျ
နန ပြန်ပြင်ကြတယ်။ ကျုပ်ကတော့ ခေါင်းမှာ
ပန်ထားတဲ့ ခေါင်ရမ်းပန်းအနီကြီးကို ဖြုတ်ပစ်
ပြီး မျက်နှာသစ်လိုက်ရတာပေါ့ဗျာ။
အားလုံး ပြောဆိုလုပ်ကိုင်ပြီးတော့ ဆရာကြီး
က ကျုပ်တို့ကို ဦးဆောင်ခေါ်လာတဲ့ လမ်းပြ
ကိုခေါ်ပြီး ညတွင်းချင်း မြဝတီကို ပြန်လာခဲ့
ကြတယ်။
ကျုပ်တို့တွေ မြဝတီကိုရောက်တော့ ညတစ်
ချက်တီးပြီ။ ကပ္ပလီကဝေမကြီး နှိုက်လိုကိ
တာ မခံလိုက်ရပေမယ့် တာတေ့နှလုံးတွေ
ကတော့ အခုထိကို တဒုန်းဒုန်းနဲ့ လွှတ်ခုန်နေတုန်းပါဗျာ။
ပြီးပါပြီ
မူရင်းရေးသားသူအား လေးစားစွာ creditပေးပါသည်။
Comments
Post a Comment